H Μελίνα Λεφαντζή βρέθηκε καλεσμένη στο πλατό του «Καλύτερα δε γίνεται!» την Κυριακή και μίλησε για την πονεμένη και ευαίσθητη Φωτεινή της Νύχτας, για την αγαπημένη σειρά αλλά και την απόφασή της να μεταπηδήσει από το επάγγελμα της νηπιαγωγού στην υποκριτική.
Για το ρόλο της: «Στη Φωτεινή βλέπεις τη σκληρότητα που πηγάζει, όμως, από την ευαισθησία επειδή έχει πραγματικά σηκώσει το βάρος του πένθους και για τον μπαμπά της και για την ίδια αλλά για όλη την οικογένεια. Και για την Εύη γιατί η Εύη φεύγει οπότε εκείνη μένει πίσω. Και τα μυστικά τα οποία γνωρίζει για πολλούς και δεν τα μοιράζεται, τα κρατά και τα κουβαλά. Όλα αυτά παίζουν ρόλο για τη συμπεριφορά και τη στάση της, γενικότερα. Είναι αυτό το πλάσμα το οποίο δε μιλάει πολύ, προσπαθεί να αξιολογήσει τις καταστάσεις, να κρίνει σωστά, να συμπεριφερθεί σωστά, για το καλό όλων. Είναι ένας πονεμένος χαρακτήρας αλλά δεν έχει βρει ένα στοιχείο να πάρει μια ανάσα, να δει κάτι θετικό, ένα φως.»
Τη σχέση της Φωτεινής με τον Κώστα την θεωρεί «σαν ξέσπασμα επειδή έρχεται μετά τη συζήτηση με τον Τάσο στο σπίτι της γιαγιάς που της λέει δεν έχεις κάνει τίποτα, τι έχεις κάνει;»
Για τους συνεργάτες της: «Είμαι πάρα πολύ τυχερή γιατί έχω τη χαρά να έχω πολύ ωραίους ανθρώπους κοντά μου και την ώρα της δουλειάς και εκτός, είναι φοβεροί, πάρα πολύ ανοιχτοί. Μαθαίνεις πολλά μαζί τους, μαθαίνεις πως να αλληλοεπιδράς και εκτός δουλειάς νιώθεις σαν μια μεγάλη οικογένεια, συνδέεσαι, όπως είστε κι εσείς.»
Όταν η Φωτεινή βλέπει μπροστά στα μάτια της τη μητέρα της, ο πατέρας της προσπαθεί να την πείσει ότι ήταν η ιδέα της. Τον πιστεύει; «Η Φωτεινή, πάντα θα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού της ότι κάτι δεν πάει καλά. Κάτι βλέπει, κάτι ψυχανεμίζεται και λέει κάτι υπάρχει εδώ κι ας μου λένε όλοι οι άλλοι αυτό, αλλά μήπως υπάρχει και μια μικρή πιθανότητα; Θέλει πολύ να πιστέψει τον μπαμπά της, πάντως.»
Κοινό στοιχείο με το ρόλο: «Σίγουρα οι σκηνές με την Εύη, γιατί έχω κι εγώ δυο αδέρφια και είμαι πολύ προστατευτική.»
Όσο πλησιάζει προς το τέλος η ιστορία θα έχουμε απίστευτες εξελίξεις «έχουμε όλοι την αγωνία να δούμε τι θα γίνει μετά, γιατί πολλά πράγματα έχουν αλλάξει στην πορεία, οπότε είναι άγνωστο το τι θα ακολουθήσει.»
Πως μετά 10 χρόνια ως νηπιαγωγός πέρασε στην υποκριτική: «Μου δόθηκε η ευκαιρία να μπορέσω να υπάρξω στο χώρο και να βιοποριστώ από αυτό. Αν υπήρχε η οικονομική ασφάλεια θα το είχα κάνει πολύ νωρίτερα. Βέβαια, τη λάτρευα και τη δουλειά αυτή αλλιώς δεν θα την έκανα τόσα χρόνια.»
