Στη μνήμη της Ελένης, της Καρολαϊν, της Γαρυφαλλιάς…
Ο άντρας ο σωστός, ο πρόστυχος
Φτάνει πια με όλη αυτήν την «αντρίλα», τους νταήδες και τους άντρες αγάδες, που θεωρούν τις γυναίκες από κατώτερα όντα μέχρι ιδιοκτησία τους. Ισως οι περισσότεροι να μεγαλώσαμε σε μητριαρχικές κοινωνίες ή οικογένειες, αλλά υπάρχουν και εκατομμύρια που έφαγαν στη μάπα την αρνητική μορφή της πατριαρχίας.
Αυτήν την κακώς εννοούμενη πατριαρχία την έζησε πολύς κόσμος και τη διδάχτηκε καλά. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που πρόλαβαν να δουν τις γυναίκες σε γιορτές και μαζώξεις να μαζεύουν τα πιάτα και να χώνονται στην κουζίνα, ενώ οι άντρες κάπνιζαν τα τσιγάρα στα σαλόνια. Σαλόνια που δεν ξεβρώμισαν ποτέ από την αντρίλα.
Πρόλαβαν να ζήσουν το «Η γυναίκα σπίτι με τα παιδιά, αλλιώς, στη μάνα της» και το «Αυτή που βάφει το μαλλί είναι πο@@@να». Υπάρχουν παιδικά αυτιά που άκουσαν σε παρέες αντρών -τους «μεγάλους»- να μιλάνε για «γκόμενες» λες και ήταν αμάξια. Αν τυχόν μάλιστα κάποιος απ’ αυτούς ήταν πιο τρυφερός με τη γυναίκα του, έτρωγε σίγουρα κράξιμο.
«Σ’ αγαπώ» θα πεις σε γυναίκα μονάχα τη μέρα που την παντρεύεσαι. Συμβουλή συγγενή στο αγοράκι του σπιτιού. Σε τέτοια σπίτια, τα αγόρια έζησαν, έμαθαν, άκουσαν να μειώνουν τις γυναίκες. Να τους επιβάλλονται. Κάποια απ’ αυτά τα αγόρια μεγαλώνοντας ανακάλυψαν πως έθρεψαν για χρόνια μέσα τους ένα τέρας: Το ισχυρό φύλο. Μέχρι που ανακάλυψαν πόσο ανίσχυροι είναι μπροστά σε αυτά που μπορεί να τους προσφέρει η γυναίκα. Οι γυναίκες. Η γυναίκα τους.
Για χάρη της αντρίλας του περιβάλλοντός τους, κάποιοι έκαναν ψυχανάλυση για να σπάσουν το γα@@@ένο απόστημα, να χυθεί από μέσα όλη η σκατίλα του άντρα και από άντρες να γίνουν άνθρωποι. Τελευταία, με τις αποκαλύψεις και τις καταγγελίες, όλοι μας ελπίζουμε ότι το παρελθόν θα πεθάνει και τα νέα αγόρια θα μεγαλώσουν σωστά και με σεβασμό στις γυναίκες. Καμία συμφιλίωση με το τέρας της «αντρίλας». Αυτό να σκοτώσετε, γιατί είναι το μόνο που αξίζει θάνατο. Γιατί όσο το τρέφουμε, μέρος του προβλήματος θα είμαστε κι εμείς.