Του Λευτέρη Χ.Θεοδωρακόπουλου
Συνέντευξη που ακολουθεί, δεν το κρύβω πως βασανίστηκα πολύ. Στον Βασίλη Τερλέγκα δεν χωράνε τα τυπικά ευχολόγια. Ένας άνθρωπος που με όχημα τη φωνή του, τα τραγούδια του και την ψυχή του μπήκε στα σπίτια όλων μας, όλα αυτά τα
χρόνια. Σε στιγμές χαράς αλλά και σε στιγμές που θέλαμε να μείνουμε μόνοι και να αναμετρηθούμε με τον εαυτό μας. Ένας άνθρωπος που πολεμήθηκε από τον Τύπο αναίτια γιατί πολύ απλά ήθελαν να τον ισοπεδώσουν από την κορυφή (για να τοποθετήσει το star system τους δικούς του στη θέση του), αλλά οι βαθιές του ρίζες και η ειλικρινή αγάπη του κόσμου τον κρατάνε ψηλά.
Στη συνέντευξη για την «ON time» μιλήσαμε για το θέμα της εποχής, τον Covid-19 και τις επιπτώσεις του, για το πώς ζει εκείνος σήμερα, για τους νέους καλλιτέχνες, ενώ παράλληλα εκμυστηρεύτηκε το μυστικό πίσω από τη «Γαρδένια».
Πώς σας βρίσκει όλη αυτή η νέα συνθήκη με τα περιοριστικά μέτρα λόγω Covid-19;
Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ την ελευθερία. Τηρώ τους κανόνες που μας επιβάλλει η Πολιτεία, αλλά δεν νιώθω πλέον ελεύθερος εξαιτίας αυτής της πανδημίας. Ο καλλιτέχνης είναι από τη φύση του ελεύθερο πνεύμα. Όταν τον περιορίζεις, τον οδηγείς σε μονοπάτια καταθλιπτικά, σε αδιέξοδα. Πώς μπορώ να δημιουργήσω ή να ελιχθώ όταν θα πρέπει να στέλνω μήνυμα για την κάθε μου μετακίνηση. Ελπίζω να είναι ένα κακό όνειρο όλα αυτά και να επανέλθουμε στην κανονικότητά μας για να ζούμε και να δημιουργούμε ελεύθεροι, μακριά από τις σκιές του κορωνοϊού. Επίσης, για εμάς τους καλλιτέχνες όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί οικονομική ασφυξία.
Ο Covid-19 «κόλλησε» τη νυχτερινή ζωή και διασκέδαση;
Όπως είπα και πριν, πρόκειται για οικονομική ασφυξία αλλά και πολιτισμική. Εξηγούμαι αμέσως. Από τη στιγμή που δεν δουλεύουμε υπάρχει ένας κύκλος γύρω μας ο οποίος αυτήν τη στιγμή είναι σε εξαθλίωση. Σε ένα νυχτερινό κέντρο δεν είναι μόνο ο τραγουδιστής ή οι μουσικοί του. Είναι οι σερβιτόροι, η κάβα, οι κοπέλες με τα λουλούδια, ακόμη και οι οδηγοί ταξί που περιμένουν έξω από τα μαγαζιά. Είναι ένα ντόμινο οικονομικών επιπτώσεων που πίσω από αυτές βρίσκονται εκτεθειμένες πολλές οικογένειες. Σε ό,τι αφορά εμάς τους τραγουδιστές, έχουμε μείνει χωρίς δουλειά από τον περασμένο Μάρτιο. Μια πρωτοφανής κατάσταση, η οποία δεν έχει προηγούμενο. Ήδη πολλοί συνάδελφοι φλερτάρουν με την εξαθλίωση. Ο Covid-19 μας δημιούργησε μια πολύ δύσκολη κατάσταση. Προηγουμένως είπα και ασφυξία πολιτισμική. Η προφύλαξη από τον κορωνοϊό απαιτεί να μην υπάρχει συνωστισμός, ο οποίος ευνοεί τη μεταδοτικότητα. Εμείς όμως ως λαός, ως Έλληνες, έχουμε στο DNA μας την ψυχαγωγία και τη διασκέδαση. Πώς μπορεί αυτό να συμβεί αν δεν ενώνουμε τα χέρια μας στο χορό, αν δεν χειροκροτούμε τον τραγουδιστή, τον άνθρωπο που διασκεδάζει και χορεύει. Βλέπετε πως η κοινωνικότητα,
η έκφραση της χαράς και η μετάδοσή της είναι κάτι που μας χαρακτηρίζει.
Τα τραγούδια σας είναι ύμνοι έως σήμερα, «Στροφές», «Γαρδένια», «Μια φωτογραφία». Περιμένατε ότι η αγάπη του κόσμου θα έκανε αυτά τα τραγούδια «αθάνατα»;
Όπου εμφανίζομαι ο κόσμος ζητά να τα ακούσει αυτά τα τραγούδια. Ακόμη και νέα παιδιά που δεν τα γνώρισαν αυτά όταν «γεννήθηκαν» δισκογραφικά, θέλουν να τα ακούσουν. Η αγάπη του κόσμου είναι αυτή που αναζωογονεί τον καλλιτέχνη, του δίνει έμφαση στην ταυτότητά του. Και ξέρετε κάτι; Όταν έχουν περάσει τόσα χρόνια και ο κόσμος σε αγαπάει και σ’ το δείχνει, αυτό το γεγονός είναι μια ανταμοιβή πολύτιμη, κυρίως για την ψυχή.
Η δισκογραφία έχει πεθάνει στην Ελλάδα;
Χρόνια τώρα. Τα πάντα άλλαξαν. Φτιαχτές επιτυχίες με φωνές που «φτιάχνουν» τα μηχανήματα, γι’ αυτό θεωρώ πως τα κομμάτια δεν έχουν τη διαχρονικότητα της δικιάς μας γενιάς. Όταν κυνηγάς την επιτυχία, το σουξέ, όπως το λέμε εμείς, σε ένα σκοτεινό δωμάτιο, δεν θα έρθει ποτέ. Ο καλλιτέχνης πρέπει να νιώθει, να εισπράττει αισθήματα
και να τα μεταδίδει στον κόσμο. Αυτά τα κομμάτια είναι το παζλ της δισκογραφίας, δεν είναι απλά να βγάλεις μια δουλειά για να πεις ότι τη βγάζεις.
Έχετε ξεχωρίσει κάποιον νέο τραγουδιστή;
Υπάρχουν καλές φωνές, βγαίνουν καλές φωνές. Αν πω για κάποιον τώρα, μπορεί να αδικήσω κάποιον άλλον. Στη δικιά μου τη γενιά εμείς είχαμε παιδεία. Είχαμε ασχοληθεί με τη βυζαντινή μουσική, είχαμε ακούσματα δημοτικά. Δεν είχαμε σκοπό να φτιάξουμε την επιτυχία για να πούμε ότι την κάναμε. Το να είσαι λαϊκός, γνήσιος λαϊκός τραγουδιστής, απαιτεί να σέβεσαι τον κόσμο, να τον καταλαβαίνεις και να είσαι το όχημα της εξωτερίκευσης των
συναισθημάτων του.
Με ποιο τραγούδι ο Βασίλης Τερλέγκας θα σκιαγραφούσε την κατάσταση που ζούμε σήμερα;
Οι στίχοι από ένα τραγούδι μου, το «Καιρός να φύγω». Συγκεκριμένα, λένε: «Καιρός να φύγω, στο φύσημα τ’ ανέμου να χαθώ, καιρός να φύγω, ελεύθερος γεννήθηκα μα πεθαμένος ζω», γιατί όταν η πανδημία μας στερεί τις ελευθερίες, κάπως έτσι νιώθουμε όλοι μας.
Ποιο είναι το δικό σας αγαπημένο τραγούδι και γιατί;
Με πολλά τραγούδια από αυτά που έχω ερμηνεύσει, είτε τα έχω γράψει εγώ είτε όχι, έχω δεθεί συναισθηματικά. Μα θα σας αποκαλύψω το ιδιαίτερο «δέσιμο» που έχω για τη «Γαρδένια». Ήταν το τραγούδι που τους στίχους έγραψε ο Νίκος Λέκκας και τη μουσική ο Κώστας Κατσίγρας. Όταν μου το έφεραν, είχα τον πατέρα μου στο νοσοκομείο, «έφευγε»… Αυτό το τραγούδι είναι για εκείνον. Και γι’ αυτό έχω ένα ιδιαίτερο «δέσιμο» με αυτό.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα OnTime την Τρίτη 5 Ιανουαρίου
