Της Σάσας Σταμάτη
Παγκόσμια Ημέρα κατά του AIDS η 1η Δεκεμβρίου και βέβαια η Ελλάδα από τη δεκαετία του ’80, που ξεκίνησε η έξαρση του ΗIV, έχει θρηνήσει τα δικά της θύματα. Από τα πιο γνωστά, από τους πλέον δημοφιλείς και πρωτοπόρους της μόδας, ο Μπίλι Μπο. Ο κατά κόσμον Βασίλης Κουρκουμέλης «έσβησε» το 1987 από τη μάστιγα του 20ού αιώνα λίγο προτού κατακτήσει με το ταλέντο του τη Νέα Υόρκη και συγκαταλεχθεί ανάμεσα στους διεθνείς Έλληνες σχεδιαστές.
Με αφορμή τη σημαδιακή αυτή μέρα, ο καλός του φίλος μέχρι την τελευταία στιγμή και επίσης πολύ γνωστός σχεδιαστής, Μάκης Τσέλιος, μίλησε στην «ΟΝ time» για την απώλεια που τον σημάδεψε και το μπούλινγκ που βίωσε ο ίδιος και από στενούς φίλους, που μετά το θάνατο του Μπίλι Μπο τον απέφευγαν συστηματικά. Δεν τον καλούσαν καν στο σπίτι τους φοβούμενοι μην τυχόν ήταν κι εκείνος φορέας και κολλούσαν και οι ίδιοι. Λες και ήταν δυνατό…. Τέτοια σενάρια, ωστόσο, εκείνα τα χρόνια ακούγονταν παντού…
Κύριε Τσέλιο, ας ανατρέξουμε στο παρελθόν. Πώς βιώσατε το χαμό του Μπίλι Μπο; Πόσο άλλαξε η ζωή σας από τότε;
Τότε, τη δεκαετία του ’80, ο κόσμος φοβόταν πάρα πολύ. Έτρεμαν, πανικοβάλλονταν γιατί το AIDS ήταν κάτι άγνωστο. Το 1986 φορούσα μάσκα και τη φοράω ξανά σήμερα. Μάσκα, γάντια, υποπόδια, ρόμπες. Σήμερα τη φοράμε για να προφυλαχθούμε, τότε ωστόσο δεν ξέραμε πολλά για την ασθένεια. Μάθαμε πως ήταν φορέας και λόγω πυρετού και προβλήματος στο ανοσοποιητικό. Αντιληφθήκαμε ότι ήταν φορέας γιατί πλέον είχε γρίπη διαρκείας και κανένα αντιβιοτικό δεν τον «έπιανε». Όταν έμαθε ότι πάσχει από AIDS, ήταν αρκετά άρρωστος και αναγκάστηκε να εισαχθεί σε κλινική στο Παρίσι. Έκανε σχετικές εξετάσεις εδώ, στον κ. Παπαευαγγέλου, ενώ εγώ βρισκόμουν ήδη στο Παρίσι. Όταν ενημερώθηκα ήταν πολύ δύσκολη στιγμή. Ο Βασίλης με πήρε στο τηλέφωνο και μου είπε: «Με πήρε ο γιατρός και μου είπε ότι χύθηκε το αίμα και θέλει να ξαναδώσω». Ακριβώς αυτή η κουβέντα μού έβαλε ψύλλους στ’ αυτιά. Τι σήμαινε «χύθηκε το αίμα;» Ο γιατρός προφανώς ήθελε επιβεβαίωση. Έτσι, ο Μπίλι ήρθε με την πρωινή πτήση στο Παρίσι συνοδευόμενος από μια φίλη μας, αεροσυνοδό, που μας συμπαραστάθηκε μέχρι τέλους.
Μου είπατε ότι βιώσατε μπούλινγκ μετά από αυτό το τραγικό γεγονός. Μιλήστε μας γι’ αυτό.
Είναι γεγονός πως πολύ καιρό μετά το τέλος του Βασίλη, έζησα το μπούλινγκ στο απόγειο. Ακόμα και στενοί μας φίλοι δεν με καλούσαν σπίτια τους, με απέφευγαν. Μέχρι και τα ρούχα του Βασίλη σκέφτονταν κάποιοι αν πρέπει να αγοράσουν, μην τυχόν και κολλήσουν τίποτα. Τότε δεν υπήρχε ενημέρωση. Το AIDS μεταδίδεται μέσω σεξουαλικής επαφής και από το αίμα. Τότε δεν είχαμε στοιχεία σχετικά με το πώς μεταδιδόταν και ο κόσμος έφευγε γρήγορα.
Τι μήνυμα θα θέλατε να περάσετε για την Παγκόσμια Ημέρα του AIDS;
Ότι πρέπει να προσέχουμε. Ο κόσμος δεν προσέχει πια. Γατί πλέον το AIDS μπορεί να μη συνδέεται αναγκαστικά με το θάνατο, έτσι κι αλλιώς όμως η ζωή τους αλλάζει. Βασανίζονται. Κυκλοφορεί ένα πολυχάπι που δίνεται από την εποχή του Παπανδρέου και εδώ οφείλω να σας πω ότι η Δήμητρα (σ.σ. Λιάνη) τον κινητοποίησε σχετικά με την ασθένεια. Ευτυχώς, παίρνουν ακόμα κάποιο επίδομα όσοι είναι φορείς του AIDS, επειδή δυσκολεύονται ακόμα και να εργαστούν. Κατά το σεξ, δε, θέλω να πω σε όλους να μην ξεχνάνε να παίρνουν προφυλάξεις – είναι σωτήριες.
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα OnTime την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου
