Εδώ και αρκετό καιρό έχουν αρχίσει οι γκρίνιες σχετικά με το παραγόμενο αποτέλεσμα, κυρίως σε επίπεδο δημοσιογραφικού προϊόντος, της εποχής Ζούλα.
Το γεγονός ότι ο επί χρόνια στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού παρέλαβε τα ηνία της δημόσιας τηλεόρασης από μια πλήρως απαξιωμένη διοίκηση φαίνεται ότι δεν αποτελεί άλλοθι για το Μέγαρο Μαξίμου.
Αλλωστε, ο Κυριάκος Μητσοτάκης ποτέ δεν ζήλεψε την τηλεόραση της Ακριβοπούλου, του Καψώχα, του Κοτρώτσου και των λοιπών επιλογών του Νίκου Παππά.
Το ζητούμενο από την πρώτη κιόλας στιγμή που επελέγη ο κ. Ζούλας, ήταν να συγκροτηθεί ένα πρόγραμμα που, εκτός από τον σεβασμό στη δημόσια τηλεόραση, θα είναι και ανταγωνιστικό σε σχέση με την ιδιωτική τηλεόραση.
Μέχρι στιγμής και κατά κοινή παραδοχή έχει επιτευχθεί ο πρώτος στόχος, αφού πλέον οι επιλογές των συναδέλφων δεν παραπέμπουν ούτε σε κομματικά γραφεία ούτε σε παρακμιακές εφημερίδες.
Εκείνο που παραμένει ζητούμενο είναι ο δεύτερος στόχος, που δεν είναι άλλος από την εξασφάλιση μιας αξιοπρεπούς τηλεθέασης. Για παράδειγμα, είναι εξαιρετικά δύσκολο,όσο και να το θέλει ο κ. Ζούλας, να διατηρηθεί η εκπομπή της Ολγας Τρέμη, με τα σημερινά ποσοστά.
Πέραν, όμως, όλων των άλλων, το Μαξίμου φαίνεται να χρεώνει και έλλειψη εμπειρίας στον διευθυντή της δημόσιας τηλεόρασης, επισημαίνοντας την αδυναμία του να ανταποκριθεί ακόμα και στις τηλεφωνικές κλήσεις που δέχεται.