Δεν έχει πλάκα να βλέπεις πόλεμο στην τηλεόραση. Δεν έχει καλό ήχο, ωραίους φωτισμούς, ούτε special οπτικά και ηχητικά effects, ούτε sexy γκόμενες μπροστά σε υπολογιστές ή παλληκάρια με φουσκωμένα μπράτσα να μάχονται στο μέτωπο. Πφφ!
Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε live αληθινό πόλεμο στην TV. Και τώρα για ακόμα μία φορά πάθαμε αυτό που είχαμε ζήσει τότε με τον πόλεμο στον Κόλπο, στο Ιράκ ή στη Συρία. Ζούμε και πάλι τη συνύπαρξη της αληθινής εικόνας με τη συνθήκη της απάθειας. Εχουν παγώσει ακόμα και τα συναισθήματά μας. Ξέρεις τι είναι να μασουλάς την πίτσα σου και να βλέπεις μωρά να κλαίνε στα καταφύγια, μανάδες να τρέχουν και βομβαρδισμένες πόλεις; Αραχτοί στα σαλόνια μας, με πιτόγυρα και τα κινητά δίπλα, για να παρακολουθούμε το Instagram, βλέπουμε βόμβες να πέφτουν και παιδιά στα νοσοκομεία.
Από την άλλη, βλέπεις ανθρώπους στο μετρό, φορώντας ακουστικά, να είναι σκυμμένοι στο κινητό τους – βλέποντας οι περισσότεροι τις ειδοποιήσεις τους στο Facebook. Και στα café οι μαντραχαλάδες να μην ξεκολλάνε από το Instagram, για να μη χάσουν κάποια καινούργια φωτογραφία της Ιωάννας Τούνη.
Από τα social media ώς το πολιορκημένο Κίεβο ένα κλικ δρόμος. Και η τηλεόραση παίζει τον ρόλο της, με τις υπερβολές της για τη μάχη της τηλεθέασης και με όλη αυτή την ψευδαίσθηση της ευδαιμονίας. Οι παρουσιάστριες των πρωινάδικων κουτσομπολιών ξαφνικά έγιναν πολεμικές ανταποκρίτριες και αναλύτριες.
«Οι Ουκρανοί καταπολεμάνε τους Ρώσους…». Ετσι ακριβώς το άκουσα. Εχουν μαζευτεί τόσοι αμόρφωτοι στην τηλεόραση, που δεν ξέρεις πια από πού θα σου ’ρθει! Ενας απίστευτος αχταρμάς, με πλάνα από τον πόλεμο και θέματα που δείχνουν και είναι τόσο μικρά και ανούσια μπροστά σε όλο αυτό που συμβαίνει…
Βλέποντας τον πόλεμο στην τηλεόραση, είναι μια εφιαλτική συνύπαρξη της εικόνας του τραγικού με τη συνθήκη της απάθειας. Αυτό βιώνει η μεγαλύτερη μερίδα του τηλεοπτικού κο ινού τις τελευταίες ημέρες. Οι βομβαρδισμοί και οι ανθρώπινες αντιδράσεις, ο σπαραγμός των αμάχων αντιμετωπίζονται σαν τηλεοπτικό θέαμα. Μήπως έχουμε αποκτηνωθεί;
