Σε συνέντευξη που παραχώρησε ο Μελέτης Ηλίας στο ένθετο «Enjoy» μίλησε για τη «Μάγισσα», τη Μαρία Κίτσου, αλλά και τον στόχο του θεάτρου σήμερα.
Πώς ήταν για εσάς να παίρνετε μέρος σε μια σειρά εποχής σαν τη «Μάγισσα – Η φλεγόμενη καρδιά», στον ΑΝΤ1;
Σκέτο παραμύθι. Δύσκολα ένας ηθοποιός παίρνει μέρος σε μια σειρά εποχής, σε ένα παραμύθι. Πρώτη φορά στην καριέρα μου επιχείρησα κάτι τέτοιο. Και πρώτη φορά στη χώρα μας τηλεοπτικά γίνεται κάτι τόσο μεγάλο σαν τη «Μάγισσα». Είναι πολύ δύσκολο για την ελληνική μυθοπλασία να κάνει σειρές εποχής. Οι περισσότερες σειρές εποχής πάνε μέχρι το 1821. Η «Μάγισσα» πήγε εκατό πενήντα χρόνια και διακόσια χρόνια πριν από το 1821.
Και η αλήθεια είναι ότι δεν ξέραμε πολλά για τη ζωή των Ενετών και των Ελλήνων στη Μάνη αυτή την εποχή και κάναμε νοητά ένα ωραίο μάθημα ιστορίας. Η συνεργασία μου με τον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρίτο ήταν μια πολύτιμη εμπειρία, καθώς και με το συγγραφικό δίδυμο Τσαμπάνη – Καλκόβαλης, αλλά και η επαφή μου με τη θεσπέσια Μαρία Κίτσου, την οποία εκτιμώ πολύ ως ηθοποιό. Η Μαρία είναι ένα κομμάτι του καλού ελληνικού θεάτρου.
Ποιος είναι ο στόχος του θεάτρου σήμερα;
Να κρατήσει τη νέα γενιά μέσα στην αγκαλιά του. Το θέατρο πρέπει να παραμείνει ζωντανό. Να μείνει η νεότερη γενιά στους κόλπους του, στο λιμάνι του. Να μάθουν τα παιδιά να διασκεδάζουν με το θέατρο, να βγαίνουν στο θέατρο και να ψυχαγωγούνται, αυτό πρέπει να είναι το μέλημα των καλλιτεχνών. Να μην επαναπαυτούμε στο ήδη υπάρχον κοινό.
Πρέπει να ανοιχτούμε και να απευθυνθούμε στις επόμενες γενιές. Το οφείλουμε να διαπαιδαγωγήσουμε τέτοιους νέους που, όταν βγουν έξω από το σπίτι τους, να αναζητήσουν το θέατρο ως διασκέδασή τους. Αξίζει να το κάνουμε αυτό. Ξέρετε πόσο ωραίο είναι να βλέπεις νέα παιδιά να παρακολουθούν αρχαία τραγωδία; Το ένιωσα αυτό τώρα στην περιοδεία μας. Να ακούγεται ο Σοφοκλής σε όλη την Ελλάδα, όπως ο Μολιέρος σε όλη τη Γαλλία, ο Σαίξπηρ σε όλη την Αγγλία. Ο Σοφοκλής είναι δικός μας συγγραφέας, δικό μας θέατρο, ελληνικό, γιατί να μην αναμετρηθούμε όλοι μας μαζί του;