Ο Ανδρέας Γεωργίου δημοσίευσε μια συγκινητική ανάρτηση για τη μητέρα του στα social media. Ο ηθοποιός και σκηνοθέτης μοιράστηκε μια φωτογραφία της, συνοδεύοντάς τη με τη φράση «31 χρόνια…» και μια κόκκινη καρδιά.
Ο Ανδρέας Γεωργίου είχε μιλήσει ανοιχτά και συγκεκριμένα στην εκπομπή της Ελεονώρας Μελέτη για την απώλεια της μητέρας του, που πέθανε από AIDS: «Έχασα τη μαμά μου από AIDS όταν ήμουν 12 ετών. Δεν ήταν εύκολο. Η μητέρα μου ήταν φορέας την εποχή που δεν υπήρχε προστασία. Είχα έναν πατέρα καλλονό, πολύ ωραίος άντρας, ήταν πάντα έξω γιατί ήταν ψαράς και έπρεπε να φέρνει το φαγητό στο σπίτι. Τον ιό τον έφερε ο μπαμπάς μου στο σπίτι. Και όταν ανακάλυψε ότι έφερε τον ιό στο σπίτι και κόλλησε τη μητέρα μου, ήταν σαν να έπεσε μια βόμβα στο σπίτι μας.
Ένιωθα πάντα πιο μεγάλος και πάντα καταλάβαινα τι έλεγαν, ότι θα μείνουμε ορφανά, ότι θα καταστραφούμε και αυτό ήταν που με πείσμωνε. Είμαστε τέσσερα αδέλφια και πολύ αγαπημένα. Είμαστε η δύναμη ο ένας του άλλου» είχε αποκαλύψει πριν χρόνια στην εκπομπή «Μεσάνυχτα» με την Ελεονώρα Μελέτη.
Ο Ανδρέας Γεωργίου είχε προσθέσει στην ίδια συνέντευξη: «Θύμωσα με τον πατέρα μου όταν έγινε αυτό κι έκανα επανάσταση. Πήγα μαζί της στο Λονδίνο, όσο έκανε θεραπεία. Της υποσχέθηκα ότι θα είμαι εντάξει και δίπλα στα αδέλφια μου. Όταν γύρισα είχα μεγάλο πρόβλημα με τον πατέρα μου. Τα τελευταία χρόνια όμως ήρθαμε κοντά, δεν έχω αφήσει τίποτα μέσα μου, τα είπαμε όλα».
Ανδρέας Γεωργίου: «Η Σιμώνη ήταν μικρή, έπρεπε να ζήσει κάποια πράγματα, ενώ εγώ είχα να παλέψω με τους δαίμονές μου»
Ο Ανδρέας Γεωργίου και η Σιμώνη Χριστοδούλου έδωσαν συνέντευξη στο περιοδικό «ΟΚ!» και μίλησαν, μεταξύ άλλων, και για τη σχέση τους.
Εσύ, Σιμώνη, πότε κατάλαβες ότι ο Αντρέας είναι ο άνθρωπος της ζωής σου;
Σιμώνη: Και εγώ από τότε το είχα καταλάβει, ότι η σχέση μας θα έχει μέλλον. Τον έβλεπα που με παρατηρούσε διαφορετικά αλλά και εγώ ταυτόχρονα έβλεπα αυτό που ήθελα.
Και πότε είπατε ότι «τώρα πορευόμαστε μαζί»;
Αντρέας: Έπειτα από αρκετό καιρό. Είμαστε μαζί επτά χρόνια, ήταν 21 όταν ξεκινήσαμε. Υπήρχαν διαστήματα που ήμασταν χωρισμένοι, δεν είχαμε καθόλου επαφή.
Σιμώνη: Δουλεύαμε όμως μαζί.
Αντρέας: Γιατί είμαστε και επαγγελματίες. Από την πλευρά μου ήξερα ότι η Σιμώνη ήταν μικρή και έπρεπε να ζήσει κάποια πράγματα. Και εγώ είχα να παλέψω με τους δικούς μου δαίμονες αλλά ήξερε τι συνέβαινε και μου έδινε τον χώρο μου. Ήρθαμε ξανά κοντά κάποια στιγμή που ήμασταν σε άλλες καταστάσεις σε προσωπικό επίπεδο. Ήταν Αύγουστος και βρεθήκαμε να στηρίζουμε ο ένας τον άλλο φιλικά. Δηλαδή γίναμε πολύ καλοί φίλοι, για να καταλάβουμε ότι θέλουμε να είμαστε μαζί.
Σιμώνη: Γιατί τότε κατάλαβε ο ένας τον άλλο καλύτερα.
Ήξερες όμως ότι τα συναισθήματα δεν θα έμεναν μόνο εκεί.
Αντρέας: Και οι δύο το ξέραμε. Ήταν αμοιβαίο.