O Τζώνη Καλημέρης μίλησε «Στη Στροφή» του parapolitika.gr και τη Σοφία Τουντούρη για τη ψύχραιμη αντιμετώπισή του όταν διαγνώστηκε με καρκίνο του δέρματος.
«Πάντα βλέπω το ποτήρι μισογεμάτο και πιστεύω ότι τα καλύτερα έρχονται. Η διάγνωση έγινε το 2004, αλλά τα πρώτα συμπτώματα ήταν από το 2002. Είχα διάφορες κοκκινίλες που δεν έφευγαν με τίποτα. Στην αρχή πήγαινα σε φαρμακεία και έβαζα κρέμες και λειτουργούσαν μέχρι ένα σημείο, αλλά δε φεύγανε. Κατά σύμπτωση, πήγαμε με τη σύζυγό μου, γιατί ήθελε να δει κάτι φακίδες και είδε η γιατρός τα σημάδια στο σώμα μου και μου είπε ότι πρέπει να κάνω βιοψία. Και μετά τη διάγνωση εκεί μου είπε η γιατρός, αν θέλω κάποια ψυχολογική βοήθεια, αλλά δεν χρειάστηκα», είπε αρχικά ο Τζώνη Καλημέρης.
Φοβήθηκε για τη ζωή του; «Ε και; Ό,τι είναι να γίνει θα γίνει, μπορώ να κάνω κάτι; Μόνο να αφεθώ στα χέρια της επιστήμης. Από τη στιγμή που δεν μπορώ να κάνω κάτι, γιατί να φοβηθώ; Να διευκρινίσω το εξής για να μη θεωρηθώ ως ήρωας ή Δον Κιχώτης, δεν πέθαινα. Αυτό το είδος του καρκίνου που είχα, αν δεν αντιμετωπιζότανε για καιρό, τότε μπορεί να γινόταν μεταστάσιμος. Στη φάση που το είχα εγώ, δεν ήταν μεταστάσιμος. Ήταν κακοήθες, αλλά δεν ήταν κάτι από το οποίο κινδύνευα να πεθάνω άμεσα», κατέληξε ο Τζώνη Καλημερης.
