Η Ελένη Ράντου, μία από τις πιο εμβληματικές και αγαπητές ηθοποιούς της ελληνικής τηλεόρασης και του θεάτρου, άνοιξε την καρδιά της στο vidcast του Marie Claire και την Εβίτα Τσιλοχρήστου, σε μια συνέντευξη γεμάτη αλήθεια και συναίσθημα. Ένα μικρό απόσπασμα προβλήθηκε σήμερα και στην εκπομπή Πρωινό, όπου η Ράντου αναφέρθηκε με ειλικρίνεια στις προσωπικές και επαγγελματικές δυσκολίες που έχει βιώσει, στον πόλεμο που έχει δεχτεί –κυρίως από γυναίκες όπως αποκάλυψε–στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου αλλά και στη διαχρονική επιτυχία του «Κωνσταντίνου και Ελένης», που εξακολουθεί να προβάλλεται καθημερινά επί 25 χρόνια. Η ηθοποιός δεν δίστασε να αναφερθεί σε ένα βαθιά ριζωμένο πρόβλημα: την έλλειψη στήριξης και αλληλεγγύης μεταξύ των γυναικών, τονίζοντας ότι οι πιο έντονες κριτικές και αμφισβητήσεις στην πορεία της, ήρθαν συχνά από το γυναικείο φύλο.
Ελένη Ράντου για Παπακωνσταντίνου: “Όταν θέλουν να με μειώσουν, με χαρακτηρίζουν ως η γυναίκα του Βασίλη” – «Περισσότερο πόλεμο έχω δεχτεί από γυναίκες»
«Το χειρότερο είναι το μεταξύ μας οι γυναίκες. Από την αγωνία μας να αποδείξουμε κάτι, κάνουμε ανταγωνιστή μια άλλη γυναίκα. Έχω δεχτεί περισσότερο πόλεμο από γυναίκες παρά από άντρες. Όταν θέλουν να με μειώσουν, με χαρακτηρίζουν ως “η γυναίκα του Βασίλη”. Λένε ότι έχω κάνει καριέρα επειδή έχω δίπλα μου τον Βασίλη».
«Η ζωή σου φυλάει τα χειρότερα για το τέλος» – Η εξομολόγηση για τη μητέρα της
«Η μητέρα μου έπαιξε ρόλο. Ήταν η έμπνευση. Ήταν ακόμη σπίτι τότε. Τώρα έχει μεταφερθεί για καλύτερη φροντίδα. Όσο περνούν τα χρόνια, οι ανάγκες αυξάνονται. Ήθελα, όσο ζει, να λύσω θέματα μαζί της. Να μην φύγει και μείνει ο γρίφος άλυτος. Πάντα, όμως, θα μένει άλυτος. Όσα παιδικά τραύματα κι αν σκαλίσουμε, οι απαντήσεις δεν είναι ποτέ απόλυτες. Όλα θα μπορούσαν να είναι αλλιώς». «Η ζωή σου φυλάει τα χειρότερα για το τέλος. Και δεν σε προετοιμάζει κανείς. Όταν ξεκίνησε αυτή η πορεία της απώλειας – γιατί με αυτή την ασθένεια η απώλεια είναι μακροχρόνια – πίστευα ότι μπορώ να τη φρενάρω. Το σοκ ήταν όταν συνειδητοποίησα ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Ό,τι και να κάνω – γιατροί, φροντίδα, φάρμακα – δεν μπορώ να αναχαιτίσω αυτό που έρχεται».
Για το «Κωνσταντίνου και Ελένης»
«Δεν άντεχα ούτε τη φωνή μου. Το “Κωνσταντίνου και Ελένης” τώρα το βλέπω πιο άνετα – γιατί δεν είμαι εγώ. Τότε ήμουν εγώ αλλά δε με άντεχα. Δεν άντεχα τη φωνή μου, την εικόνα μου. Τώρα το βλέπω σαν μια άλλη κοπέλα που είναι πολύ μικρή για να είμαι εγώ. Και τη θαυμάζω. Ήταν πολύ δύσκολο αυτό που έκανα τότε και καθόλου ανάλαφρο».
