Καλεσμένη στην εκπομπή Buongiorno με τη Φαίη Σκορδά ήταν το πρωί της Τρίτης 13 Μαΐου η Παρθένα Χοροζίδου. Η αγαπημένη ηθοποιός άνοιξε την καρδιά της σε μια συνέντευξη γεμάτη συναίσθημα, αλήθεια και αυτοσαρκασμό. Η ίδια αναφέρθηκε στα παιδικά της χρόνια, μιλώντας για τις ρίζες της και τα βιώματά της που τη διαμόρφωσαν τόσο ως άνθρωπο όσο και ως καλλιτέχνιδα. Με τον δικό της χαρακτηριστικό αυθορμητισμό, δεν δίστασε να μιλήσει για τις σχέσεις και τις πληγές της στον έρωτα.
Παρθένα Χοροζίδου: «Μεγάλωσα σε μία πολύ ωραία οικογένεια»
«Μεγάλωσα στην Καβάλα σε μία πολύ ωραία οικογένεια, είμαι πολύ τυχερή σε αυτό. Εγώ ήμουν πολύ ήρεμο παιδί, στο δωμάτιό μου, άκουγα μουσική και ονειρευόμουν τι θα γίνω στη ζωή μου. Νομίζω ότι ό,τι έχω ονειρευτεί το έχω κάνει. Δεν έβγαινα όταν ήμουν μικρή, δεν μου άρεσε πολύ το έξω. Δεν έχω κάνει “τρέλες” στη ζωή μου. Είμαι το καλό παιδί, ακούω και επεξεργάζομαι όσα μου λένε οι γονείς μου».
«Έχω πληγωθεί στον έρωτα – Έχω “τιμωρήσει” τον εαυτό μου»
«Όλοι μας την πρώτη χρονιά στη σχολή κλαίγαμε γι’ αυτά που πάθαιναν οι ρόλοι μας. Ήταν μία άλλη φούσκα η σχολή, διαφορετική από αυτό που βίωνα στο σπίτι μου. Έχω πληγωθεί στον έρωτα, έχω “τιμωρήσει” τον εαυτό μου που δεν εξέφραζα τα συναισθήματά μου. Είμαι λίγο “κότα” σε κάποια πράγματα, αλλά κάποια τα ξεπέρασα».
«Έφτιαξα ένα περιβάλλον για να είμαι ασφαλής» – «Αγκαλιαστήκαμε σαν αδέλφια – Ξεχνάω τα άσχημα»
«Ένα από αυτά (που ξεπέρασα) ήταν όταν ήρθα στην Αθήνα, που δεν ήξερα πώς θα είναι. Έφτιαξα ένα περιβάλλον για να είμαι ασφαλής. Δεν μου λείπει κάτι, είμαι τυχερή. Ονειρεύομαι να μείνουν τα πράγματα όπως είναι τώρα, που είναι όλα καλά». «Προχθές συνάντησα μια συνάδελφο με την οποία δεν ήμασταν στα καλύτερά μας και αγκαλιαστήκαμε σαν αδέλφια, γιατί πραγματικά ξεχνάω τα άσχημα. Είδα την ανάγκη της να με αγκαλιάσει και αυτή». «Έχω πάρει συνάδελφο μεγαλύτερη από μένα στο τηλέφωνο, νομίζοντας ότι την αδίκησα την εποχή που συναντηθήκαμε. Εκείνη ήταν ήδη μαμά και είχε πολλά στο κεφάλι της. Εγώ αισθανόμουν ότι δεν με βοηθάει αυτό το πράγμα εκείνη την εποχή. Ήταν η σχέση μας λίγο περίεργη. Με το που πέρασε ο καιρός και κατάλαβα και ησύχασα, την πήρα τηλέφωνο και ζήτησα συγγνώμη. «Για ποιο πράγμα;» με ρώτησε και της εξήγησα: «εσύ δεν ξέρεις, αλλά εγώ αισθανόμουν έτσι. Στο χρωστάω από την ψυχή μου να στο πω». Και με ευχαρίστησε».
«Αν δεν λύσω το θέμα μου, δεν μπορώ να κοιμηθώ»
«Κοιμάμαι εντελώς καλά το βράδυ. Αν δεν είμαι καλά, δεν κοιμάμαι. Εννοώ δηλαδή πως πρέπει να το λύσω το θέμα μου, δεν είμαι εύκολη σε αυτό. Αν δεν μιλήσω σε κάποιον καλά για κάποιο λόγο και αισθάνθηκα ότι έφυγε με μια πικρία, θα τον πάρω τηλέφωνο να το συζητήσουμε, να δω ότι μπορεί να με συγχώρησε και λίγο, και μετά να κοιμηθώ».
