Στο πρόσωπο του Ιβάν Σαββίδη συγκεντρώνονται οι ελπίδες του Αλέξη Τσίπρα για τη στήριξη της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε μιντιακό επίπεδο. Παρά τις αναγκαίες ισορροπίες που κρατά η πλευρά του επιχειρηματία με τον κυβερνητικό παράγοντα, είναι σαφές πως ο δίαυλος επικοινωνίας μεταξύ της Κουμουνδούρου και του μεγαλομετόχου του ΠΑΟΚ παραμένει σταθερά ισχυρός, ενόψει κοινών επιδιώξεων και σχεδιασμών.
Την ίδια ώρα, τα υπόλοιπα επιχειρηματικά κέντρα στα οποία απευθύνθηκε η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να ενισχύσουν είτε τα ήδη υπάρχοντα ΜΜΕ που πρόσκεινται στον χώρο της είτε την προσπάθεια για δημιουργία νέων πόλων ενημέρωσης, που θα κινούνται στη γραμμή Τσίπρα, επιδεικνύουν έντονο σκεπτικισμό σε ό,τι αφορά την πιθανότητα λήψης άμεσων πρωτοβουλιών προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο λόγος για περιπτώσεις όπως του Δημήτρη Μελισσανίδη, προς τον οποίο υπήρξαν μεταξύ άλλων κατά το παρελθόν προτροπές για εμπλοκή του στη διεκδίκηση της «ορφανής» τηλεοπτικής άδειας, ή κυρίως της οικογένειας Κόκκαλη, που, αν και συζήτησε (και συνεχίζει να συζητά) το σενάριο χρηματοδότησης ορισμένων μιντιακών σχεδίων του ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι τώρα περιορίζεται σε μικρού βεληνεκούς ενέργειες.
Υπενθυμίζεται ότι, πέραν των σεναρίων για ένα κανάλι πανελλήνιας εμβέλειας, τα ονόματα του Ντίνου
και του Σωκράτη Κόκκαλη έχουν παίξει κατά καιρούς για το μέτωπο του ραδιοφώνου μέσω της ολικής επαναφοράς του Flash, την εκ νέου στήριξη του Kontra, καθώς και το εγχείρημα της έκδοσης ενός φιλοΣΥΡΙΖΑϊκού εντύπου.
Με αυτά τα δεδομένα και με φόντο την πάγια επιθυμία του Ιβάν Σαββίδη να επενδύσει σε ακόμα μεγαλύτερες δόσεις προπαγάνδας υπέρ της κατάστασης που θέλει να επιβάλει στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς και της εκ προοιμίου αδύνατης (μετά τα όσα έλεγε προεκλογικά για τον πρωθυπουργό) προσπάθειας να κλείσει οριστικά τις παλιές πληγές με το Μέγαρο Μαξίμου, το σύστημα Τσίπρα φέρεται έτοιμο να τον προσεγγίσει και πάλι, για να ανοιχτεί ακόμα περισσότερο στα media, ρίχνοντας βεβαίως στο τραπέζι και τα απαραίτητα σε τέτοιες κουβέντες «τυράκια».
Το ερώτημα είναι βεβαίως τι θα κάνει ο Ιβάν, που μέχρι πριν από λίγο καιρό φαινόταν σχεδόν αποφασισμένος να εγκαταλείψει το «σπορ», κλείνοντας και την καθημερινή έκδοση του «Εθνους».
